کتاب سازگاری

آیا شما با محیط و شرایط پیرامونتان سازگار هستید؟
آیا تغییرات مثبت در کار را قبول می‌کنید؟
آیا اغلب به سبب سخنان ناخوشایندی که دیگران دربارهٔ شما گفته‌اند، افسرده بوده‌اید؟
آیا وقتی اوضاع مورد میل شما نباشد، بلافاصله از کوره در می‌روید یا به دنبال روش‌های دیگری برای سازش با آن هستید؟
با اعضای خانواده یا دوستان خود سازگاری دارید؟

این‌ها پرسش‌هایی هستند که میزان سازگاری فرد با خود و محیط اطرافش را نشان می‌دهند.

جهان و حیات انسانی همواره در حال تغییر است و زندگی ما در گرو این تغییرات است، چرا که نهاد و فطرت انسان از سکون و رکود، متنفر و گریزان است.
در این میان، برخی افراد با این تغییرات رشد می‌کنند و به تعالی می‌رسند و برخی دیگر خرد می‌شوند و خود را مانند قربانی، درمانده فرض می‌کنند.

تفاوت این دو دسته در ویژگی «سازگاری» نهفته است.
افراد سازگار می‌توانند خود را با هر شرایطی وفق دهند و آمادهٔ رویارویی با هر تغییری هستند.
افرادی که قدرت همسان‌سازی صحیح و مثبت با محیط را دارند، با انگیزه هستند، به راحتی دلسرد نمی‌شوند و از قدرت خلاقیت بالایی برخوردارند.

سازگاری با شرایط به این معنا نیست که خود و ارزش‌هایی که بدان پایبندیم را انکار کنیم.
سازگاری یعنی در عین حال که خود را با محیط و اطرافیانمان وفق می‌دهیم، هویت خود را نیز حفظ کنیم.
در این تعریف، ما هستیم به همراه باورها و ارزش‌هایی که به آن پایبندیم، اما مهارت کنار آمدن با انسان‌ها و شرایط را نیز داریم.

سازگاری در روابط ابتدا ساده به نظر می‌رسد.
یک فرد با رفتار معتدل در پی فردی با رفتار آسان‌گیر است.
شخصی که به نظم نیاز دارد با شخصی ارتباط برقرار می‌کند که همه‌چیز را در جای خود دوست دارد.
فرد سحرخیز با شخصی ارتباط می‌گیرد که زود بیدار می‌شود.
این یعنی سازگاری؛ اما سازگاری، اغلب به این سادگی نیست.

در حقیقت سازگاری را همیشه نمی‌توان به معنای یکسان شدن افکار و عقاید دو یا چند نفر گرفت.
یک زوج می‌توانند در عین اختلاف نظر و سلیقه، با هم به سازگاری برسند.
نظیر این مسئله در روابط والدین و فرزندان، کارفرما و کارمند و سایر گروه‌های اجتماعی نیز دیده می‌شود.

در این نوشتار سازگاری را از ابعاد و زوایای مختلف بررسی کرده، آسیب‌های ناسازگاری را بیان و در انتها راهکارهایی برای تقویت این مهارت ارائه خواهیم کرد.